popieram zdanie Izo, że gracz musi widzieć, że każda najmniejsza potyczka to potencjalna szansa zakończenia żywota, nawet mały smyk w całkiem jasnej uliczce, jeżeli będzie miał szczęście (bardzo duże
) to zabije wprawionego w wojach miecznika, chodzi mi o to, że wystawianie na spotkanie graczom demonów i innych takich, pobudza w nich tą heroiczną potrzebę usiekania bestii, a przecież siły chaosu będą posługiwać się wiernymi ludzikami niż rzucać ciężką armadę, na grupę obdartusów....
Sam, podczas tych wszystkich lat grania, spotkałem zaledwie pomniejszego demona i wyszedłem na tym spotkaniu tak jak opisałem wcześniej.... ale ja grałem przeważnie obdartusami, dla mnie mag 4 poziomu to tylko mit, ale o tym to już też pisałem
Każdy gra tak jak lubi....
Ale postaram sie, by na następnej sesji odczuwali walki z demonami ( jednak do niej doszło, pomimo ich rozważnej ucieczki ). Oj będą czuli ciężar walki z chaosem
Pierwszy który próbował obrobić zwłoki musiał mierzyć się z sierżantem straży i jego świtą szukającym hien cmentarnych. Przy okazji zostali oskarżeni o morderstwo: wszak nie musieli mordować kogoś kto tylko chciał zabrać im sakiewkę.
po prostu jak popatrzyłem na niego, to wiedział już, że zaraz straci część ekwipunku , który nie wiadomo jak mieści się mu na plecach... Po prostu poprzedni mistrz gry nie kontrolował zbytnio jego ekwipunku. no i kiedy u mnie na sesji upadł w czasie walki, jego zdobiony łuk się złamał ( rzeźbienia osłabiają strukturę ) obie kusze stracił, kiedy zemdlał w czasie walki ze szlachcicem, z której reszta drużyny musiała salwować się ucieczką biorąc delikwenta na plecy, i zostawiając jego kusze w tłumie. Mieczami jeszcze się zajmuję 
